ამას წინათ, ჩემს დაქალს ლამის ვეჩხუბე, მაგრამ, სულ ტყუილად ავიშალე ნერვები. ისეთი თავისნათქვამაა, მაინც იმას გააკეთებს, რაც ჩაფიქრებული აქვს და რატომ დავუწყე შეგონებები, ჩემს თავზე ვბრაზდები. საქმე ისაა, რომ ესმა ორჯერ არის განათხოვარი, შვილი არ ჰყავს და ისე ცხოვრობს, როგორც უნდა. ვერ ვიტყვი, რომ თავაშვებული გოგოა, მაგრამ საკმაოდ თამამია და ახალ-ახალ ფლირტებსა და რომანებზეც არ ამბობს უარს. ჩვენი ჩხუბი კი გამოიწვია შემდეგმა ამბავმა: ესმამ გაიგო, რომ გაიხსნა რაღაც შპს-ს მაგვარი – „ქმარი ერთი საათით” და გადაწყვიტა, ამ „მომსახურების” აქტიური „მომხმარებელი” გახდეს, რაზეც მე თავი მოვიკალი და ვენები გადავიჭერი – ეგ ხომ იგივეა, რაც აქამდე „ქალი გამოძახებით” იყო, უბრალოდ, ახლა უფრო ვითომ გააკულტურულეს ამ მომსახურების სახელწოდება და ქალის ნაცვლად კაცს გამოიძახებენ-მეთქი, რაზეც ჩემი დაქალი კატეგორიულად არ მეთანხმება.
მიმტკიცებს, თავისუფლება და დემოკრატია ამ საკითხშიც უნდა გამოიხატებოდესო.
რა თქმა უნდა, ვისაც როგორ უნდა, ისე ცხოვრობს და ისე მოიქცევა, როგორც საჭიროდ ჩათვლის, ანუ თავისი საქმისა ყველამ თვითონ იცის, მაგრამ ძალიან მაინტერესებს, ნეტავი, როგორი ბიჭები (ან კაცები) დათანხმდებიან ასეთ დამამცირებელ სამსახურს? ნუთუ, საკუთარი ოჯახის წევრების მაინც არ შერცხვებათ, რომ უკანასკნელი მეძავი ქალებივით ყოველ დარეკვაზე გაიქცნენ და ვნებააშლილი ქალები დააწყნარონ და თან, ამაში ფული აიღონ?!
გაჭირვებულმა ცხოვრებამ ქალები რომ მამაკაცებად აქცია (ანუ, ქალები არიან შემომტანები, პრაქტიკულად, ისინი არჩენენ ოჯახებს, კაცები კი, ძირითადად, ან სვამენ, ან ცოლების ნაწვალებ ფულს იჯიბავენ და მერე ძმაკაცებთან კაი ტიპებს თამაშობენ), ეს აღარ კმაროდა, ახლა კაცებს (ძირითადად, ალბათ, უმუშევრად, უფუნქციოდ დარჩენილებს), პირდაპირი გაგებით, მეძავობა არ დაეწყოთ?!
ეკა, 28 წლის
წყარო: ჟურნალი "თბილისელები"
