ერთიც აუცილებლად პიდარასტი თუ ვერა, მოპიდარასტო ნაზი ტიპი მაინც უნდა იყოს

სახვადასხვა ქვეყნებში მსგავსი სატელევიზიო კონკურსების მსგავსივე სქემა.
ჟიური:
ერთი რომელიმე გაკვირვებისგან პირს უნდა აღებდეს და გვერდით მჯდომ ჟიურის წევრს დაჭყეტილი თვალებით უნდა გადახედოს.
ერთიც აუცილებლად პიდარასტი თუ ვერა, მოპიდარასტო ნაზი ტიპი მაინც უნდა იყოს. ისეთი, რო ხმები რო დადის, რო ეს პიდარასტი ხომ არააო და ხალხის აზრი ორად როა გაყოფილი.

ერთიც აუცილებლად სწერვა უნდა იყოს (თუ ქალია) ან მაგარი ჩათლახი და გოთვერანი (კაცი). ამ ფუნქციას თუ ის მოპიდარასტო ტიპი ითავსებს, მაშინ ეგაა სწერვა კაცი-ჟიური.
ერთიც გაქანებული ბოზი უნდა იყოს გამორჩეულად. აი, ათას იმაზე რომაა გადამხტარი, ისეთი. და ვულგარული ქცევისა და საუბრის მანერა უნდა ქონდეს, რომ ხაზი გაუსვას თავის ნაბოზვრობას. თან ყოველი მეორე მონაწილე მამაკაცი ამას უნდა აბავდეს სცენიდან. ესეც ვითომ დამაიმედებელ, მაგრამ ტრუხა რეპლიკებს და ჟესტებს უნდა ესროდეს აქედან სცენისკენ, მაგრამ ყველამ იცის რო ეს მაინც გადამგდებია და იმას ტყუილადა აქვს რამის იმედი, ეს მაინც არ მიცემს.
ერთიც, ამ დანარჩენების ფონზე, შედარებით ნარმალნი კაი ტიპი- ჟიური, 2 წინადადებას მაინც რო გადააბამს დალაგებულად და იუმორზეც რომ არაა მთლად აცრილი.
ეს ჯიგარი როჟა მომენტებში სიმკაცრეს უნდა იჩენდეს და მაყურებლის სიმპატიებს შემდეგ ტურში არ უნდა უშვებდეს.
ასევე პირიქით: ის სწერვა და ნაჩათლახარი ჟიური რომელიცაა, მომენტებში უნდა იჯიგროს და უნიჭო მონაწილე შემდეგ ტურში გადაიყვანოს.
მაგრამ აქ ერთი არსებითი მომენტია: ის ჯიგარი რო ისწერვებს, ხალხის თვალში მაინც ჯიგრად უნდა დარჩეს და ეს ჩათლახი რო იჯიგრებს, ეგ მაინც გოთვერნად რჩება აუცილებლად.
მონაწილეები რაც უფრო გამოსირებულები იქნებიან, მაყურებელიდან მეტი ოვაცია უნდა მოდიოდეს. ნომრის წარმოდგენის დროს, დარბაზში მსხდომ ახლობელ-ნათესავთა ნაწილი ფეხზე უნდა დგებოდეს შტვენითა და პლაკატებით ხელში ისე, რო უკან მსხდომ მაყურებელს ხელი შეუშალოს. სასურველია, რომ მონაწილის კულისებში მდგომი ოჯახის წევრებიდან ერთერთმა აუცილებლად იტიროს და მისი სახე კრუპნი პლანით მიდის ამ დროს.
უნდა იყოს ორი ან სამი გამორჩეულად გაჭირვებული მონაწილეც, რომელზეც ტვ-ები განსაკუთრებულ აქცენტს გააკეთებენ, წიპა: ოჯახი დაენგრა ამ საცოდავს, ან ბებიამისს უვლის და წამლისთვის ფული ჭირდება, ან კიდე რამე ეგეთი გულისამაჩუყებელი.
ყველაზე საინტერესო მაინც შესარჩევი ტურებია, სადაც დიდი ნაწილი მთლად დეგენერატები არიან და პახოდუ რო გავარდებიან და ჟიურიზე რო არიან აღრენილები.
ეს ყველაფერი ცხარე კამათის საგანია სხვადასხვა სოციალურ ქსელებში, არა და ყველამ კარგად ვიცით, რომ ეს სხვადასხვა სოციალური ქსელები არის ფბ.
ფბ-ში ხალხი ძირითადად წერს რო მე არ ვუყურებ ტელევიზორსო, მაგრამ სუ სხაპასხუპით მოგიყვებიან რომელ გადაცემაში ვინ რა გააკეთა. ეს ის კატეგორიაა, მეტროთი რო არ მგზავრობენ.
უცხოელის მონაწილეობა მოცემულ კონკურსში, ეს ცალკე მოვლენაა. ნორვეგიელმა მონაწილემ ყირგიზული ჟიური გააოცა - ასე წერენ ნორვეგიელი ბლოგერები. ნორვეგიელებს არც ნიკარაგუელები ჩამოუვარდებიან: ნიკარაგუელი მონაწილის გამოსვლის შემდეგ მთელი დარბაზი ტიროდა (მოქმედება პაკისტანში ხდება).
გამარჯვებულის გამოვლენას რაც შეეხება: რა თქმა უნდა, მეორე ან მესამე ადგილზე ვინც გავა, ეგაა ყველაზე მაგარი. პირველ ადგილსაც თითქოს არა უშავს, მაგრამ ჩაწყობითაა ყველაფერი და ჩვენი ნება რო იყოს, ეგ სამეულშიც ვერ შევიდოდა.
ესაა ძირითადი სქემა.
ვემზადებით შემდეგი სეზონისათვის...

Ioseb Koberidze

David Gadelia ეს შოუების ანატომიაა!! ფაქტიურად გამიშიგნე მთელი პროცესი! სრულიად გეთანხმები, როგორც თითქმის ყოველთვის(ეკლესიურ თემების გარდა, ისიც–კოგდა პერეგიბაეშ პალკუ  )... სერიოზულად რომ ვთქვათ, გამზადებული, შესანიშნავი ტექსტია სტენდაფისთვის!! ვერც ჩემი კოლეგა ტატიშვილი და ვერც ჯავახიშვილი ვერ მოვლენ ახლოს(გყავს შენ ამის სპეციალისტი მეგობრები და დარწმუნებული ვარ იმავე აზრზე იქნებიან!!). ძალიან მომეწონა და ცოტას დავამატებ, ვიცი არ გეწყინება:
– ის განსაკუთრებულად გაჭირვებული 1–2 მონაწილე, ისე უნდა გამოჩნდეს, რომ მანამდე სახელმწიფოს და ყველას ფეხზე ეკიდა მისი ბედი და რომ დამთავრდება შოუ– მერე კიდე უფრო უნდა დაიკიდონ(მათ შორის იმ ტელევიზიამაც), რომ ის საცოდავი პირდაღებული დარჩეს–ვერ გაერკვეს ეს ამბავი სიზმარში მოხდა თუ მართლა შეემთხვა და კიდე უფრო უხალისოდ დაუბრენდეს ქუჩის გადასასვლელებში მომღერლობას.